Ellen van Langen, atletiek
Ellen van Langen is geboren op 9 februari 1966 in Odenzaal.
Haar sportieve loopbaan begon in 1983 bij voetbalvereniging Quick'20, die dat jaar voor het eerste een dameselftal kreeg. Ze kon voor voetbalbegrippen toen al verschrikkelijk hard lopen en het was logisch dat ze in de voorhoede als rechtsbuiten werd opgesteld.
Het eerste seizoen behaalde het dameselftal een verdienstelijke derde plaats.
Het seizoen daarna leverde meteen een kampioenschap op. Na nog een promotie via een tweede plaats achter FC Berghuizen kwam, mede door het ontbreken van een meisjeselftal, de klad er een beetje in, en na zes seizoenen besloten de dames er een punt achter te zetten.
Foto uit het boek "Er is een voetbalwezen KVV Quick'20 1920-1995"
Op de HEAO ontdekte gymleraar Roland Spierenburg bij Ellen een manier van hardlopen, die talent verried. Hij haalde haar over om zich aan te melden bij atletiekvereniging Fortis in Enschede. In 1986 combineerde Ellen atletiek nog met voetballen, maar in het jaar erna richtte ze zich volledig op het hardlopen. Omdat ze haar studie in Amsterdam vervolgde sloot ze zich aan bij de Amsterdamse Dames Atletiekclub (ADA) waar Frans Thuys trainer was van de midden afstandslopers. In 1988 stond ze al in de finale van de Nederlandse kampioenschappen en in 1989 werd Ellen Nederlands kampioen 800 meter indoor en in dat zelfde jaar Nederlands kampioen 800 meter op de baan in Hengelo.
En dan komt 3 augustus 1992. De dag dat Ellen van Langen wereldberoemd wordt. Op de Olympische Spelen van Barcelona na een enerverende race wint Ellen van Langen goud op 8o0 meter in een tijd van 1.55.54
Het werd een gouden race. De concurrentes, de Russin Lilja Noeroetdinova (zilver) en de Cubaanse Ana Fidelia Quirot (brons) lieten 50 meter voor de eindstreep een gaatje vallen op de binnenbaan, dat van Langen kon gebruiken om de op kop lopende Russin voorbij te snellen.
Het was voor het eerst sinds de overwinningen van Fanny Blankers-Koen in 1948 dat Nederland op de Olympische Spelen een gouden medaille behaalt op een loopnummer.
Nadat ze al in 1990 gekozen was als KNAU-atlete van het jaar werd ze dat ook in 1992 en tevens KNAU-lid van Verdienste.
In 1992 wordt ze gekozen als sportvrouw van het jaar.
Verdere successen zijn te zien in de erelijst.
Haar laatste optreden in de open lucht was tijdens de Kerkrade Classic op 24 mei 1998. Ondanks een blessure aan de hiel liep ze nog 420 meter en dat waren de laatste meters van haar indrukwekkende sportcarrière.
Op 23 juni 1998 meldden de kranten dat de Olympische kampioene definitief was gestopt met wedstrijdsport.
In haar geboortestad Oldenzaal is er een straat naar haar genoemd.
In de Grootestraat ligt een plaquette.
Erelijst
Nederlands kampioen outdoor 800 meter in 1989, 1990, 1992 en 1996
Nederlands kampioen indoor 800 meter in 1989
Nederlands kampioen outdoor 1500 meter in 1990
Europacup C in Dublin in 1989 en 1994
Tweede op de Universiade in 1989
Vierde op de Europese kampioenschappen in Split in 1990
Zesde op de Wereldkampioenschappen in Goteborg in 1995
Olympisch kampioen in 1992 in Barcelona
1993- 2015 Nederlands recordhoudster 800 meter, 1000 meter
1995-2001 Indoorrecordhoudster 800 meter
1990-2017 Indoorrecordhoudster 1000 meter
Bronnen:
Wikipedia
foto's Google afbeeldingen
Maak jouw eigen website met JouwWeb